Reenacting.eu

Rokrocznie osoby zajmujące się rekonstrukcją historyczną bardzo aktywnie biorą udział w przedsięwzięciach związanych z obchodami wybuchu Powstania Warszawskiego. Tak było i tym razem. Już 26 lipca została przeprowadzona inscenizacja „Szturm Cytadeli”, 2 sierpnia rekonstrukcja “Targówek 1944” oraz 9 sierpnia widowisko „Mokotów 1944”. Obok przedsięwzięć w całości przygotowywanych i realizowanych przez rekonstruktorów, w tym roku pojawił się projekt, gdzie osoby zajmujące się odtwarzaniem historii zostały wykorzystane do zapewnienia odpowiedniego tła składającego się na większą całość. Mowa tu o oratorium Romana Kołakowskiego „Kto Ty jesteś? Czyli Adresaci” zrealizowanym przez „Estradę Stołeczną”, a opowiadającym o bohaterstwie najmłodszych uczestników zrywu sprzed 64 lat.

Członkowie Grupy Inscenizacji Historycznych „Pomerania 1945”, Grupy Rekonstrukcji Historycznej „Pionier 39”, Grupy Rekonstrukcji Historycznej „Śródmieście” oraz Stowarzyszenia Tradycji Armii Krajowej przez prawie dwa dni w pocie czoła ćwiczyli swoje role, tak by spełnić oczekiwania Bolesława Pawicy - reżysera oratorium. Nie było to łatwe, ponieważ wymagało to od nas sporych umiejętności aktorskich, samodyscypliny oraz cierpliwości. Słowem bliżej było nam do profesjonalnego teatru, niż rekonstrukcji historycznej, stawiającej nacisk na akcent historyczno-wojskowy.

Wieczorem 31 lipca na placu Krasińskich, po mszy świętej, apelu poległych i złożeniu wieńców rozpoczęło się oratorium. Jako pierwszy na scenie wystąpił Tomasz Kammel, który przybliżył widzom historię nabycia kolekcji Powstańczej Poczty Polowej przez Muzeum Powstania Warszawskiego. To właśnie treść tych listów posłużyła jako artystyczne tworzywo przy opracowywaniu oratorium. Przejmujące słowa wypowiadane przez czołowych polskich artystów oraz dzieci i młodzież – laureatów konkursów recytatorskich i wokalnych, wzbogacone o efekty świetlne i dźwiękowe musiały robić wrażenie. Z początku stonowane i spokojne przedstawienie nagle zyskało na dynamice, gdy z głośników dało się słyszeć „Warschau! Aufstand! Neunzehnhundertvierundvierzig…!” a na scenę wbiegł oficer SS (w tej roli Marek Łukasik z „Pomeranii 1945”) krzycząc i wymachując pistoletem „Alarm! Aufstand!”. Na ten sygnał zastygli do tej pory bez ruchu żołnierze niemieccy tkwiący na wysokich platformach stanowiących elementy scenografii, rozpoczęli gwałtowną krzątaninę. W tym samym czasie na scenę wbiegli Powstańcy. Zaczęli oni wymieniać serdeczne uściski, ustawiać skrzynie, czy wypatrywać wroga przez lornetkę. Jeden z najmłodszych Powstańców w przydużych butach i kombinezonie dostał od swojego dowódcy meldunek z rozkazem dostarczenia go pod wskazany adres. Ze sceny zaczęli schodzić wszyscy aktorzy, pozostał tylko sam maleńki listonosz, który żywo zabrał się do realizacji świeżo powierzonego mu zadania. Nagle drogę zastąpił mu żołnierz niemiecki oddając do niego celny strzał. Młodziutki listonosz wolno osunął się na ziemię. Niemiec oddalił się, a martwego już malca wziął na ręce jeden z dorosłych Powstańców (Jarek Kuczyński ze STAK). W tej chwili wszyscy artyści zamarli bez ruchu a efekty wizualne i dźwiękowe jeszcze bardziej podkreślały dramatyzm chwili. Chwilę później pochwycono oficera SS, co miało symbolizować tryumf Powstańców.

W podsumowaniu warto podkreślić, że to bardzo dobry pomysł by do projektów tego typu angażować osoby związane z odtwarzaniem historii. Jesteśmy profesjonalistami w tym, co robimy i z pewnością takie przedsięwzięcia sporo zyskują dzięki naszej wiedzy i umiejętnościom. Konsekwencją wzięcia udziału w tym projekcie było przekazanie za pośrednictwem mediów dobrych słów o rekonstrukcji historycznej, tak potrzebnych przy tworzeniu pozytywnego wrażenia o naszym środowisku.